اگرچه PTFE (پلی تترافلوئورواتیلن) ​​وePTFE(پلی تترافلوئورواتیلن منبسط شده) اساس شیمیایی یکسانی دارند، اما تفاوت‌های قابل توجهی در ساختار، عملکرد و زمینه‌های کاربرد دارند.

ساختار شیمیایی و خواص اساسی

هر دو PTFE و ePTFE از مونومرهای تترافلوئورواتیلن پلیمریزه می‌شوند و هر دو فرمول شیمیایی (CF₂-CF₂)ₙ دارند که از نظر شیمیایی بسیار بی‌اثر و در برابر دماهای بالا مقاوم هستند. PTFE با پخت در دمای بالا تشکیل می‌شود و زنجیره‌های مولکولی به طور فشرده چیده می‌شوند تا یک ساختار متراکم و غیر متخلخل تشکیل دهند. ePTFE از یک فرآیند کشش ویژه برای فیبری کردن PTFE در دماهای بالا استفاده می‌کند تا یک ساختار مشبک متخلخل با تخلخل 70٪ تا 90٪ تشکیل دهد.

مقایسه خواص فیزیکی

ویژگی‌های عملکردی

●PTFE: از نظر شیمیایی بی‌اثر و در برابر اسیدهای قوی، قلیاهای قوی و حلال‌های آلی مقاوم است، محدوده دمایی آن از -200 درجه سانتیگراد تا +260 درجه سانتیگراد است و ثابت دی‌الکتریک بسیار پایینی (حدود 2.0) دارد که آن را برای عایق‌بندی مدار با فرکانس بالا مناسب می‌کند.

● ePTFE: ساختار میکرومتخلخل می‌تواند به خواص ضد آب و تنفس‌پذیری (مانند اصل Gore-Tex) دست یابد و به طور گسترده در ایمپلنت‌های پزشکی (مانند وصله‌های عروقی) استفاده می‌شود. ساختار متخلخل برای آب‌بندی واشرها (که پس از فشرده‌سازی دوباره برمی‌گردند تا شکاف را پر کنند) مناسب است.

سناریوهای کاربردی معمول

● PTFE: مناسب برای عایق کابل‌های دمای بالا، پوشش‌های روانکاری یاتاقان‌ها، پوشش خطوط لوله مواد شیمیایی و پوشش‌های راکتور با خلوص بالا در صنعت نیمه‌رساناها.

● ePTFE: در حوزه کابل، به عنوان لایه عایق کابل‌های ارتباطی فرکانس بالا، در حوزه پزشکی برای رگ‌های خونی مصنوعی و بخیه و در حوزه صنعتی برای غشاهای تبادل پروتون پیل سوختی و مواد فیلتراسیون هوا کاربرد دارد.

PTFE و ePTFE هر کدام مزایای خاص خود را دارند. PTFE به دلیل مقاومت حرارتی عالی، مقاومت شیمیایی و ضریب اصطکاک پایین، برای محیط‌های با دمای بالا، فشار بالا و خورنده شیمیایی مناسب است؛ ePTFE با انعطاف‌پذیری، نفوذپذیری هوا و زیست‌سازگاری ناشی از ساختار ریزمتخلخل خود، در صنایع پزشکی، فیلتراسیون و آب‌بندی دینامیکی عملکرد خوبی دارد. انتخاب ماده باید بر اساس نیازهای سناریوی کاربردی خاص تعیین شود.